(Een bijna-dronkenervaring)
Alleen in de kamer in het holst van de nacht
Ik heb het er weer niet te best afgebracht
Allang niet meer nuchter, maar net nog niet dronken
Toch stiekem nog één keer mijn glas volgeschonken
Alleen op de bank, het is bijna te stil
De stem in mijn hoofd zegt precies wat ik wil
En ik word als mezelf, er is niemand die kijkt
Van de stilte, de nacht krijg ik altijd gelijk
Na niet genoeg liefde en iets te veel bier
Als ik hard genoeg denk, ben je weer hier
Alleen op de wereld en ik ga langzaam onder
Nog een knipoog van God, hij belooft me een wonder
En het bier is weer op, ik begin aan de wijn
Ik ben niet geboren om nuchter te zijn
Eén moment, één moment en ik zweef naar het niets
Eén moment, één moment maar klopt alles precies
Geen opmerkingen:
Een reactie posten